ارائۀ روشی جدید به‌منظور ارزیابی آسیب‏ پذیری آبخوان دشت‏ مغان برمبنای ترکیب روش ‏های دراستیک، سینتکس و اس ‏آی.

رشد روزافزون جمعیت سبب افزایش‏ فعالیت‏های انسانی از جمله فعالیت‌های کشاورزی و صنعتی شده و افزایش این فعالیت‏ها و استفادۀ بی‏رویه از کود‏ها، آفت‏کش‏ها و حشره‏کش‏ها، موجب آلودگی خاک و آب‏های زیرزمینی شده است. در این میان ارزیابی آسیب‏پذیری می‏تواند تأثیر بسزایی در مدیریت فعالیت‌های آلاینده داشته باشد. در این پژوهش روش جدیدی برای ارزیابی آسیب‏پذیری دشت مغان به‌عنوان اصلی‏ترین تأمین‌کنندۀ تولیدات کشاورزی و دامپروری استان اردبیل، ارائه شده است. این روش از ترکیب وزن‌دار سه روش رایج ارزیابی آسیب‏پذیری آب‌های زیرزمینی DRASTIC، SINTACS و SI بهره می‏برد. مقایسۀ نتایج به‌دست‌آمده از روش‏ پیشنهادی با داده‏های میدانی غلظت نیترات که از 21 حلقه چاه در محدودۀ مطالعاتی در پاییز 1394 نمونه‏برداری شده است، نشان می‏دهد روش پیشنهادی شاخص همبستگی بیشتری نسبت به دیگر روش‏های DRASTIC، SINTACS و SI دارد. براساس این نتایج در روش پیشنهادی 41، 46 و 13 درصد از آبخوان دشت مغان به‌ترتیب در مناطق با آسیب‌پذیری کم، متوسط و زیاد واقع شده است. روش‌شناسی ارائه‌شده در این تحقیق می‏تواند برای ارزیابی آسیب‏پذیری سایر آبخوان‌ها نیز استفاده شود.